Autorem obydwu gier jest Martin Wallace, jeden z najwyżej cenionych twórców gier planszowych na świecie. „Świat Dysku: Ankh-Morpork”, wydany w 2011 r., został pokochany przez fanów gier planszowych i fantastyki – do tej pory na świecie sprzedało się już 50 tys. kopii tej gry, jest ona również jedną z najlepiej sprzedajacych się gier planszowych w Polsce. Gra „Świat Dysku: Wiedźmy” (tak samo jak „Świat Dysku: Ankh-Morpork”) zostanie wydana na oficjalnej licencji Sir Terry’ego Pratchetta, autora, którego twórczość jest powszechnie znana i lubiana na całym świecie.

Akcja gry toczy się w naznaczonej magią krainie Lancre. Gracze wcielają się w role młodych wiedźm, takich jak Tiffany Obolała czy Petulia Chrząstka, które uczą się magii podczas rozwiązywania licznych problemów, jakie wiążą się z życiem mieszkańców Świata Dysku. Młode i niedoświadczone bohaterki, subtelnie łącząc głowologię, magię (no i czasem niezbędną filiżankę herbaty), będą musiały stanąć na przekór wyzwaniom – od błahych, jak choroba świnki, aż po tak poważne, jak inwazja elfów.

Życie młodej wiedźmy w Lancre potrafi dać w kość, ale gracze będą mogli wspomagać swoje bohaterki całą gamą najciekawszych postaci ze Świata Dysku. Obok Babci Weatherwax, Niani Ogg czy Magrat Garlick, po stronie graczy stanie cała plejada bohaterów zrodzonych w wyobraźni Terry’ego Pratchetta. A gdy sprawy będą się miały na prawdę źle, a młoda wiedźma zacznie zachowywać się jak Czarna Alis, zawsze będzie mogła liczyć na wsparcie koleżanek i herbatę we wspierającym gronie.

Świat Dysku – Wiedźmy to gra przygodowa dla całych rodzin i grup przyjaciół (od 1 do 4 osób), którą można rozgrywać zarówno w wariancie rywalizacji, jak i kooperacji. W porównaniu do „Świat Dysku: Ankh-Morpork” relacje między graczami będą nieco bardziej przyjacielskie, oczywiście na tyle, na ile to możliwe w uniwersum Świata Dysku. Sam Sir Terry Pratchett, jak i jego współpracownicy z Discworld Emporium, zadbali o zgodność fabuły gry z fabułą książek ze Świata Dysku, a sama gra została pięknie zilustrowana przez Petera Dennisa.